Ο Χωρικός στην Αραπιά...κι'άλλη συνέχεια.

		συνέχεια απ'τα προηγούμενα
		Τ'άλλο πρωί σαν ξύπνησε η τυχερή Ζαίρα, είχε στα μάτια της φωτιά στο στήθος αναπτήρα. Κι'αφού στη θράκα έβρασε δυό ποτηράκια τσάι, γλυκοφιλεί τον Χωρικό και τον γλυκοξυπνάει. Ξύπνα αφέντη όμορφε, ξύπνα αυγερινέ μου τέτοιο υπέροχο πρωί, δεν έχω δει ποτέ μου! Η έρημος πως γέμισε χρυσόφυλλα αμπέλια; γιατί νοιώθω να καίγομαι ανάμεσα στα σκέλια; Από την άμμο ανάβλυσαν δροσάτοι καταράχτες, κι'ολόγυρά μας βρίσκονται κισσοστεμμένοι φράχτες! Ξύπνα γιατί εχάραξε κι'η μέρα έχει αρχίσει, έλα να συνεχίσουμε το χθεσινό γ...σι! Ο Χωρικός μισάνοιξε τ'αριστερό του μάτι, έξυσε τα παπάρια του, (τον ενοχλούσε κάτι), κι'αφού ήπιε δυό τρεις ρουφηξιές το μυρωδάτο τσάι, την κόρη στραβοκοίταξε και την εσιχτιράει! Μωρή τρελή , μωρή ζουρλή, μωρή ξεμυαλισμένη, θαρρείς εισ'η μοναδική στον κόσμο γαμ...νη; Πρέπει να τα μαζέψουμε , να πάμε στο Μισίρι, να μή μας βρουν οι μπιστικοί του πονηρού βεζύρη! Ελόγου σου τί νόμισες, πως έχουμε γλυτώσει; και δεν θα ψάξει ο εχθρός να μας εφιστικώσει; Γρήγορα πάρε το νερό, τα σύκα , το πληγούρι, μάζεψε και τις βράκες σου κι'ανέβα στο γαιδούρι... Και κίνησαν πρωί πρωί, εν μέσω της ερήμου, ενώ η Ζαίρα γκρίνιαζε:"με τρώει το μ...ί μου" σε μιά πορεία δύσκολη, με κίνδυνο γεμάτη, ήταν μεγάλη πρόκληση για τον σκληρό χωριάτη... συνεχίζεται...