Ο ΧΩΡΙΚΟΣ golden boy...η συνέχεια

...συνέχεια απ'το προηγούμενο

ευθής σηκώθη κάθιδρος και αναστατωμένος,
τα φίδια τον εζώσανε κι'έτρεμε ο καυμένος.
κι'ενώ νερό ετοιμάζονταν στα μούτρα του να ρίξει,
χτύπημα πόρτας άκουσε και πήγε να ανοίξει.

καλή σας μέρα γέροντες , ποιός είναι ο σκοπός σας,
σαν τί χαμπέρια φέρνετε εις το αφεντικό σας;
Μην έμειναν απότιστα τα καρπερά λιβάδια,
ή λύκος μήπως χτύπησε τα ωραία μου κοπάδια;

Μιλήστε , τί κοιτάζεστε ωσαν τις κορασίδες;
μήπως εβουβαθήκατε; λασκάρισαν οι βίδες;
Πες μου εσύ μπαρμπά Μαθιό κι'εσύ μπαρμπα Ανέστη,
μιλάτε με τον Χωρικό κι'όχι με καναν χέστη!

Αυτά που έχω να σου πω αφέντη Χωρικέ μου,
κάλλιο να μην τα έβλεπα, μην τα λεγα ποτέ μου!
Σημάδι όμως αλάνθαστο μας έδειξε η φύση,
πως το ακριβό παπάρι σου δεν θα ξανά'χει στύση!

Και όλα όσα κέρδισες ,βεβαίως άνευ δόλου,
αίφνης θα εξαφανιστούν , θα παν κατά διαόλου,
σαν καταλάβουν η Ροδιά κι'η λάγνα πεθερά σου,
θα σε εστείλουν πάραυτα, πίσω στα γονικά σου.

Εμείς αφού σκεφτήκαμε , σου βρήκαμε μια λύση,
για να μπορέσει η μπάμια σου ξανά για να γ...σει
θα πρέπει να ξενιτευτείς , στα ξένα να μισέψεις
ο μόνος τρόπος ειν'αυτός , πρέπει να μας πιστέψεις.

Ξεκίνα , μήν χασομεράς πάρε τον δρόμο τώρα,
καβάλα έναν γάιδαρο και φύγε από τη χώρα,
κουβάλα τις ελπίδες σου, κι'όλα σου τα κουράγια
ψάξε να βρεις τη μάγισσα που λύνει τέτοια μάγια!

Δεν θα την έβρεις σε χωριό , ούτε σε κάποια κώμη,
μήτε και σε συνοικισμό, αν θα σε πάνε δρόμοι.
Λιβάδια δεν θα βρεις εκεί ,ούτε λοφάκια χέρσα,
στην πολιτεία κάθεται η μάγισσα ...Αμέρσα!

συνεχίζεται...

Ο ΧΩΡΙΚΟΣ golden boy

...Τα έμαθες Ροδούλα μου τα θλιβερά μαντάτα,
ο Χωρικός μας έφυγε στης ξενιτιάς τη στράτα.
Και πως θα τ'αποχωριστείς , και πώς θα του μακρύνω
του ακριβού του παπαριού που'ταν σαν μαντολίνο;

Πάνω σε μιά ψηλή κορφή , πάνω σε μια ραχούλα,
που το χορτάρι νότιζε η πρωινή δροσούλα,
λίγο προτού ο ήλιος βγει , πριν πέσει το φεγγάρι,
μια προβατίνα βέλαξε ψάχνωντας για κριάρι.

Και μή να ήταν σύμπτωση; Μήν ήταν από τύχη;
Μήπως η μοίρα είχε σκοπούς , άλλους για να πετύχει;
Στην στάνη που'χε ο Χωρικός τα γιδοπρόβατά του,
σημάδι μέγα φάνηκε στη γούρνα από κάτου!

Σαν το'δαν οι τσομπάνηδες , αρχίσανε τη γκρίνια,
και φώναξαν τους γέροντες να δώσουνε ορμήνια.
ήταν πολύ παράξενο κι'αφύσικο σημείο,
αφού έμοιαζε η ζωγραφιά μ'ένα τρανό αιδοίο!

Οι γέροντες μαζεύτηκαν να δώσουν εξηγήσεις
για το μουνί που φάνηκε στη βάση εκεί της βρύσης,
και μόλις το αντίκρυσαν τους έλουσε ιδρώτας
κι' η μούρη τους εγίνηκε σαν κεφαλή καπότας!

Τούτη εδώ η ζωγραφιά , δεν είναι για καλό μας,
μα είν'μεγάλη συμφορά για το αφεντικό μας.
κι αφού πουρνό ακούστηκε το βέλασμα προβάτου,
μαύρα μαντάτα έρχονται στο σπίτι του Χωριάτου!

Ο Χωρικός ,αφέντης πιά τα τελευταία χρόνια,
έξυνε τα παπάρια του κάτω απ'τα σεντόνια.
κι'έβλεπε όνειρα γλυκά,και πράγματα ωραία,
σαν το πουλάκι πλάγιαζε στους κόλπους του Μορφέα!

Ξάφνου το όνειρο άλλαξε ,τον έπιασε τρεμούλα,
ένοιωσε ανακάτεμα , του ήρθε αναγούλα.
Ο εφιάλτης ήτανε , μαύρη η ώρα να'ναι,
εννιά μουνιά τον κύκλωσαν τη μπάμια να του φάνε!

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...

Amersa k.

Σας παραθέτω φίλοι μου αυτούσιο το μύνημα της Αμέρσας , με την οποία θα συνεργαστούμε ποιητικώς και δημιουργικώς βεβαίως βεβαίως, και θέλω την βοήθεια και τα σχόλιά σας για να επιλέξω θέμα.

Ιδού λοιπόν σ' αναμονή μιας νέας ιστορίας
ερωτικής,πολιτικής,κοινωνικής ή θρίλερ;
θα είστε πάλι ένας πτωχός κι ανασφαλής παρίας;
ή μήπως μεγαλογιατρός, εφοπλιστής και κίλερ;

Κι εγώ; τί ρόλο να χα εγώ; της στρίγκλας πενθεράς σου;
ή πάμπτωχης πλην τίμιας σεμνής θεραπαινίδας;
νά μουν ιερομόναχος και τιμητής του ράσου;
κάνας παχύς πρωθυπουργός νωθρός και σπαζαρχίδας;

Να δρώμεν εγκληματικώς στυγνώς κι επισταμένως;
ή να τελούμε πάλλευκοι κι αγνοί ως αγγελούδια;
νά μαστε ζώντες; δράκουλες; ανθρωποειδή ή βούδια;
να θέσεις δημοψήφισμα και να υποδείξει ο Μένιος;

ΧΩΡΙΚΟΣ ΚΑΙ ΡΟΔΟΥΛΑ...το φινάλε!

Συνέχεια απ' τα προηγούμενα...

Ωσάν το άκακο αρνί που βλέπει το μαχαίρι,
όπως κοιτάει η πέρδικα που πέφτει σε καρτέρι,
λες κι'ήτανε κατάδικη μπροστά στη λαιμητόμο,
έτσι θωρούσε η μικρή , τη μάνα της με τρόμο!

Κι' έβλεπε και τον Χωρικό που τώρα είχε λουφάξει,
κρατώντας το παπάρι του το σπέρμα να μην στάξει,
ο αέρας ήτανε βαρύς, θέατρο παραλόγου,
με μιαν οσμή παράξενη σαν την πορδή του αλόγου!

Τότε εσηκώθη η κυρά τραβώντας τα βρακιά της,
ίσιαξε το φουστάνι της , έστρωσε τα μαλλιά της,
ήπιε και ένα βότανο που ορμήνεψε ο γιατρός της,
και με ατάραχη φωνή , λέει της θυγατρός της:

Έλα και κάτσε δίπλα μου κορούλα μου Ροδούλα,
να σε χαιδεύω όπως παλιά που ήσουνα μικρούλα,
άκου τί έχω να σου πω, άλλες δεν έχω βλέψεις,
παρά την ευτυχία σου, θέλω να με πιστέψεις!

Τούτος εδώ ο Χωρικός που'ρθε να σε ζητήσει,
και τόλμησε χθες το πρωί εσένα να γαμήσει,
έπρεπε να δοκιμαστεί, να δω αν είναι ...πλήρης,
ειν'άξιός σου για γαμπρός,ή είναι κακομοίρης;

Γιατί στ'αυτιά μου έφτασαν παράξενα μαντάτα,
πως είναι τάχα ανίκανος και δεν πηδά σταράτα!
Πως είναι μικροτσούτσουνος άχρηστος και σακάτης,
και...δεν λαλεί ο πετεινός, μου τα'πε ο επιστάτης!

Έτσι κι'εγώ το σκέφτηκα, ευχή πριν να σας δώσω,
τον μέλλοντά σου σύζηγο να τον εξελιγώσω.
Και στο κυνήγι έστειλα τον δόλιο σου πατέρα,
για να'χουμε ελεύθερη ολόκληρη ημέρα.

Τώρα που τον δοκίμασα θα σου το μολογήσω,
πως είναι άσσος από μπρος και μάγος από πίσω!
Έτσι λοιπόν Ροδούλα μου θα ζεις ευτυχισμένη,
θα τον εδίνεις και σ'εμέ, σαν είσαι χορταμένη!

Σηκώθη ορθή και γέλασε τότε η δεσποσύνη,
τη μάνα της αγκάλιασε γιομάτη ευγνωμοσύνη,
από το χέρι τράβηξε τον τυχερό χωριάτη,
να συνεχίσουν πήγανε επάνω στο κρεβάτι!

ΤΕΛΟΣ