ΧΩΡΙΚΟΣ ΚΑΙ ΡΟΔΟΥΛΑ...the return

...Συνέχεια απ'το προηγούμενο.


Οι γεωργοί σκιαχτήκανε κι'όλοι οι τσομπαναρέοι,
το ζωντανό σαν άκουσαν παράξενα να κλαίει.
Μην εστραβοποδάριασε?μην το ζυγώσαν λύκοι?
αυτά αναρωτήθηκαν σε όλο το τσιφλίκι.

Και όσο κοντοσίμωναν στον τόπο των συμβάντων,
τόσο εκείνο έσκουζε προς έκπληξη των πάντων,
και όταν πια το είδανε τ'αναγνωρίσαν όλοι,
του Χωρικού ειν'ο γάιδαρος,αυτού του κουτσοψώλη.

Η αρχοντοπούλα έτρεξε μέσα από τα σιτάρια,
κι'απ'την σκισμένη μπόλια της πηδούσαν τα μαστάρια.
Κανένα μάτι μην την δει την είχε πιάσει πόνος,
γι'αυτή της την κατάσταση ας όψεται ο όνος.















Πέρασε κάμπους ,ρεματιές,πέρασε και ρυάκια,
απ'το πολύ το τρέξιμο ιδρώσαν τα βυζάκια.
Και όταν τα κατάφερε να πάει στ'αρχοντικό της,
τον Χωρικό δεν μπόραγε να βγάλει απ'το μυαλό της.

Αυτός ο Σαρδανάπαλος την είχε κοπανήσει,
και νόμιζε ατιμωριτί πως ήταν το γαμήσι.
Μα δεν τα σκέφτηκε σωστά,του'χε ξεφύγει κάτι
διόλου δεν υπολόγισε τον πούστη επιστάτη.

Που όσοι τον εξέρανε τον λέγαν πισωγλέντη,
και η δουλειά του ήτανε ρουφιάνος του αφέντη.
Αυτός ευθής κατάλαβε τί έγινε εκεί πέρα,
νά ευκαιρία σκέφτηκε να δω μια άσπρη μέρα.
























Γιατί αυτός παλιότερα είχε επιθυμήσει,
του κατεργάρη Χωρικού το γλυκερό γαμήσι.
Κι'εκείνος δεν ενέδωσε,δεν του'κανε τη χάρη,
και για γυναίκες κράτησε το ακριβό παπάρι.