Ο Χωρικός στην αραπιά...το δραματικό φινάλε

..συνέχεια απ'τα προηγούμενα

Αφού εταξιδέψανε ίσα με μια βδομάδα,
μπροστά τους εμφανίστηκε μία μικρή κοιλάδα.
Που'ταν γεμάτη με στρατό , αντίσκηνα , τσαντήρια,
όπως αυτά που στήνουνε γύφτοι στα πανηγύρια!

Και η Ζαίρα εκλαψε , χαρά ήταν γιομάτη,
στην αγκαλιά βυθίστηκε του όμορφου χωριάτη.
Στη μέση του καταυλισμού, όπως κοιτώ εμπρός μου,
βλέπω μπροστά μου καθαρά την τέντα του πατρός μου!

Δύο σκοποί πλησίασαν, τους πήραν απ'το χέρι,
και τους οδήγησαν εκεί, καταμεσίς στ'ασκέρι,
σε μια εξέδρα πρόχειρα που είχανε στημένη,
και το ζευγάρι άφησαν εκεί να περιμένει...

Ξάφνου σιγή απλώθηκε σ'όλη την κουστωδία,
ούτε πουλί δεν τάραζε την κούφια ησυχία,
κάποιος την τέντα άνοιξε ,τραβώντας τον μπερντέ της,
και από μέσα πρόβαλε ο φοβερός Μεμέτης!

Μά τα μουστάκια του Αλή,τους χίλιους ναργιλέδες,
του Ισπαχάν το τέμενος που'χει τους μιναρέδες,
τα δώδεκα μπορντέλα μου, κι'όλες μου τις καμήλες,
τα εξηνταδυό εξώγαμα, τους σκύλους και τις σκύλες!

Μπροστά μου έφτασες λοιπόν, κόρη μου αγαπημένη,
απ'όλα τα βλαστάρια μου 'συ η πιό χαιδεμένη,
μεγάλωσες και τράνεψες με μέλι και με γάλα,
τώρα πηδιέσαι και βογκάς , ωσάν καμιά κουφάλα...

Παρθένα σ'έστειλα εγώ στον πονηρό Βεζύρη,
που μου'ταξε γι'αντάλλαγμα δυό κάδους ξυνοτύρι,
κι'έβαλε να σε κλέψουνε , τάχα χωρίς να ξέρω,
γιατί εσύ θ'αρνιόσουνα να παντρευτείς τον γέρο!

Και τώρα μου'ρχεσαι εδώ , λερή και σκονισμένη,
από αλλόθρησκο σκυλί είσαι μαγαρισμένη,
πάρτε την , μη και ξαναδώ τη μιαρή μορφή της,
στείλτε την στα μπορντέλα μου να βγάζει το ψωμί της...

Κι'όσο για σένα Χωρικέ, που το'παιξες σπουδαίος,
και στη Ζαίρα έβαλες το βρωμερό σου πέος,
κάλιο για 'σένα θα'τανε , να πέσεις στα θηρία,
παρά αυτήν που θα υποστείς την δίκαια τιμωρία!

Αλυσοδέστε τον σφιχτά , με τον ζυγό απ'τα βόδια,
κρεμάστε τον στον φοίνικα, με ανοιχτά τα πόδια.
κι'όπως μπουρδίζουν τα τραγιά προτού να γίνουν γίδια,
πάρτε μαχαίρι κοφτερό και κόψτε του τ'αρχίδια...

Κι'όπως το είπε έγινε, τον δέσαν τον χωριάτη,
στον φοίνικα τον κρέμασαν , τα χέρια είχε στην πλάτη,
κι'ενώ όλοι περίμεναν πως θα παρακαλούσε,
αυτός γενναίος και δυνατός, απλώς χαμογελούσε!

Τί ήταν αυτό που έγινε ; τί πάθαν οι καυμένοι;
όταν εκατεβάσανε τη βράκα τη σχισμένη!
Γονάτισαν και τρέμανε κρυφτήκαν στο χορτάρι,
όταν πρωτοαντίκρυσαν τ'ολόχρυσο παπάρι!

Ο ήλιος έκαιγε καυτός , και φως αντανακλούσε
το ακριβό παπάρι του που αστραποβολούσε!
Οι βεδουίνοι κλαίγανε, χάσανε τα μυαλά τους,
και όταν τον ελύσανε, τον κάναν βασιλιά τους!

Έτσι λοιπόν ο Χωρικός , χωρίς πριν να το ξέρει,
έγινε μέγας και τρανός στης αραπιάς τα μέρη,
έτσι ίσως το ήθελε και τα 'φερε η μοίρα
και έριξε ένα πήδημα στην τυχερή Ζαίρα!

ΤΕΛΟΣ...


Σημ.του συγγραφέα:
1) Το ξυνοτύρι το ήθελε ο Μεμέτης ως γιατρικό-μαγικό, επειδή ήταν πλέον ανίκανος.
2)Για τυχόν απορίες σχετικές με το χρυσό παπάρι, μπορείτε να διαβάσετε το έπος: "Ο Χωρικός golden boy"